اسلام گفتنی و شنفتنی

در این هشت سال با خوانش خاصی از اسلام آشنا شدم! اسلامی که صفر تا صدش فقط حرف است.
کلام اسلامی‌اش فقط حرف است.
فلسفه‌اش هم فقط حرف است.
حدیث‌اش هم فقط حرف است.
تربیتش هم فقط حرف است.
تا وقتی که فقط حرف است، مبارزه نیست. چرا که ملاک مبارزه زیاده‌گویی است. که هنر نبوده و نیست.
مبارزه را در فرهنگ لغت بعضی از مبلغان اسلام ننوشته‌اند و تعریف نکرده‌اند هر چند لغت مبارزه را هم هر روز بشنوی اما طوری می‌شنوی که در مجموع به هیچ احد الناسی هیچ آسیبی نمی‌رسد. آخر این چه مبارزه‌ای است؟!
مبارزه‌ای که دوست و دشمن را برعکس و نادرست می‌شناسد. مبارزه‌ای که جهت فلشش به سمت مؤمنین است تا ... .

***

توی برنامه‌ام بود که توی این روزها بروم و بنشینم و با طرف صحبت کنم که آقا اسلام شما همه‌اش حرف است. فلانی را یادت هست؟! آموزه‌های شما طرف را به «عرفان»ی کشانده است که پای درس ضدانقلاب هم می‌نشیند. آموزه‌های شما مریدان «شترهای شیرده»¹ به اهالی فتنه تربیت کرده است! تربیت‌شدگان شما شاگردان «شترهای سواری‌ده»² به آتش‌افروزان انقلاب هستند! آموزه‌های شما آدم بی‌تفاوت به انقلاب تربیت کرده است! حرف‌های شما آدم بی‌بخار و سیب‌زمینی دارد تولید می‌کند! این نمونه‌ها را بالعیان در برادران کوچک‌ترم دارم می‌بینم!

***

ولی چه بگویم که در این کار جز پشیمانی ننهفته است!

1 و 2- اشاره به حکمتی از نهج البلاغه

لعنت خدا در روز پیروزی

لعنت خدا بر کسانی که «مرگ بر آمریکا» را از دهان مردم می‌اندازند.

اشکال کار

ملّتها در مقابل حوادث دوجورند:

1) بعضی از ملّتها حادثه را، سختی را، شکنجه را لمس میکنند امّا نمی‌توانند یک تحلیل و یک جمع‌بندی درستی برای خودشان به وجود بیاورند که این جمع‌بندی آنها را به حرکت متقابل وادار کند؛ بعضی ملّتها این‌جورند.

2) ملّتهایی که رهبران کارآمد و شایسته‌ای داشته باشند، نه، سختی‌ها را تحمّل میکنند امّا در کنار آن، آگاهی‌ها و بصیرتها و راه‌حل‌ها و تقویت باورهای صحیح و منطقی را هم دنبال میکنند؛ ملّت ایران از این قبیل بود. خدای متعال تفضّل کرد، رهبری امام بزرگوار را به این ملّت به‌عنوان یک موهبت بزرگ داد.

...

این حرکت هدفش و آماج حمله‌اش فقط دستگاه سلطنت نبود، آمریکا هم بود. ملّت میفهمیدند، میدانستند که پشت سر این جنایاتی که دارد علیه آنها و علیه کشور در داخل انجام میگیرد، آمریکا است؛ این را فهمیدند. امام بزرگوار ما در سال ۴۲... این معنا را القا کرد به افکار عمومی؛ تبیین کرد برای مردم که هرچه هست زیر سر آمریکا است؛ شرارتها زیر سر آمریکا است. خب، این مبارزه به نتیجه رسید.

هرجا ملّتها حرکت کنند، ایستادگی کنند، صبر و مقاومت نشان بدهند، پیروزی قطعی است؛ همه‌جا همین‌جور است.

اشکال کار مبارزاتی که به شکست می‌انجامد، این است که یا ملّتها طاقت ندارند و ایستادگی نمیکنند، یا رهبرانی که بتوانند اینها را درست اداره کنند ندارند.

+ 12 آبان 1394

سنگی که تو می‌زنی...

سنگی که تو می‌زنی یعنی من با این‌ها سر سازگاری ندارم. هم‌زیستی مسالمت‌آمیز ندارم. اعتماد که ندارم، هیچ، آمده‌ام سنگسارشان کنم. خوش‌بین هم نیستم، بنابراین هر سال این کار را می‌کنم. برای مذاکره نیامده‌ام، پس درنگ نمی‌کنم. پشیمان هم نمی‌شوم، بلکه دستور داده شده‌ام. تنها هم نیامده‌ام، بلکه از همه جهان به این جا آمده‌ایم...
حتی اگر هوا خیلی گرم باشد. حتی اگر آفتاب تیز باشد و بدن را بسوزاند. حتی اگر نفس کم بیاید. حتی اگر شاهزادگان با ماشین‌های شاسی‌بلند بیایند تا سنگ‌پرانی کنند. حتی اگر راه‌ها را ببندند و درهای اضطراری را هم باز نکنند. حتی اگر از روی بدن‌های بی‌جان ما با چکمه عبور کنند و حتی اگر از تشنگی جان بدهیم و اشهدمان را به همان حال بگوییم...

ذی‌الحجه 1436

+ بفدای لب عطشانت...